هیچ 12

کنکاش در سرچشمه ی ارزشگذاری های ما و در جدولهای ارزشی ما بر خلاف آنچه غالبا پنداشته می شود،به هیچ روی با نقد آنها یکسان نیست: حتی اگرچه ژرف اندیشی در یک مبدا شرم آور قطعا با خود احساس کاهشی در ارزش امری که بدین گونه سرچشمه گرفته است به همراه می آورد و راه را برای یک روحیه و رفتار انتقادی نسبت به آن هموار می سازد. 

ارزشگذاری ها و جدول های اخلاقی ما به واقع به چه می ارزند؟ حاصل فرمانروایی آنها چیست؟ برای که؟ در پیوند با چه؟ پاسخ: از برای زندگی. اما زندگی چیست؟در اینجا به یک بیان جدید و مشخص تر از مفهوم زندگی نیاز داریم. قاعده ی من برای آن این است : زندگی اراده ی قدرت است. 

معنای خود عمل ارزشگذاری چیست؟ آیا به دنیای دیگری ، دنیاییی مابعدالطبیعی،فرامی رود یا فرود می آید؟( همانطور که کانت هنوز باور داشت که به ماقبل تاریخی بزرگ تعلق دارد.) کوتاه سخن: از کجا سرچشمه گرفت؟ یا سرچشمه نگرفت؟ پاسخ: ارزشگذاری اخلاقی یک تاویل است،یک شیوه ی تفسیر. تاویل خود نشانه ای از شرایط روانشناختی خاص است، و نیز نشانه ی سطح معنوی خاصی از داوری های رایج و مسلط : چه کسی تفسیر می کند؟_حالات و احساسات درونی ما_ 

اراده ی قدرت...نیچه