انسان مهم اندک اندک می آموزد تا زمانی که تاثیر میگذارد شبحی در سر دیگران است و شاید آن زمان که از خود می پرسد ، آیا این شبح را برای بهترین همنوعان خویش نباید حفظ کند ، دچار عذاب روحی خفیفی می گردد...
انسان ها در حال حاضر زیاده از حد تجربه می کنند و کمتر از حد می اندیشند ، یعنی هم بیماری جوع دارند ، هم قولنج . از این رو پیوسته هرچه می خورند، نحیف تر می شوند. آنکس که اکنون بگوید " من تجربه ای نکرده ام ،" ابله است... آواره و سایه اش، نیچه
سبب تمایز ما از دیگران ان نیست که هیچ خدایی را در تاریخ و طبیعت و حتی در فراسوی طبیعت نمیابیم،بلکه این است که نه تنها هر آنچه را چون خدا ستوده اند،"خدایی" نمیدانیم، بلکه آنرا امری حقیر،پوچ،زیان آور و نه تنها خطا، بلکه جنایتی در حق زندگی قلمداد می کنیم.ما خدا را در مقام خدایی خویش انکار می کنیم...اگر روزی این خدا را بر ما ثابت کردند،بازهم ایمان نمی آوریم.خلاصه، خدایی که ادیان آفریده اند، همان نفی وجود خداست... دجال،نیچه
کتاب تبارشناسی اخلاق رو گرفتم تو دستمو خوب نیگاش کردم ؛ به خودم هی زدم نگفتم نیچه نخوان؟ نیچه میخوانی و خدارا میکشی؟! دستامو بو کردم بوی شامه نواز خون میداد...اونم خون کی! خون خدا...یا ثارالله!
در آینده ای نزدیک تاریخ را به دو قسمت میکنند : دوران ماقبل نیچه و دوران مابعد نیچه...